คำนี้ถูกกล่างถึงโดย Richard Louv เป็นภาวะที่ไม่ใช่โรคทางการแพทย์ แต่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคมที่อธิบายถึงผลกระทบจากการที่มนุษย์ โดยเฉพาะเด็ก ถูกตัดขาดจากโลกธรรมชาติ ซึ่งมีสาเหตุหลักมาจากวิถีชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป ได้แก่ 1. การขยายตัวของเมือง (Urbanization) ทำให้เด็กส่วนใหญ่เติบโตในสภาพแวดล้อมที่เป็นคอนกรีต มีพื้นที่สีเขียวจำกัดและเข้าถึงได้ยาก 2. ความกลัวของผู้ปกครอง (Parental Fear) ในเรื่องความปลอดภัย อุบัติเหตุ เชื้อโรค ทำให้ผู้ปกครองจำกัดพื้นที่และเวลาเล่นของเด็กให้อยู่แต่ในบ้าน 3. การครอบงำของเทคโนโลยี (The Rise of Technology) หน้าจอกลายเป็นสิ่งบันเทิงหลักที่ดึงเวลาและสมาธิของเด็กไปจากกิจกรรมกลางแจ้งและการเล่นกับเพื่อนในชุมชน 4. ตารางชีวิตที่ถูกกำหนด ทำให้แทบไม่มีเวลาเหลือสำหรับการเล่นอย่างอิสระ (Free Play) โดยเฉพาะการเล่นในธรรมชาติ สิ่งเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อพัฒนาการของเด็กในทุกมิติ นอกเหนือจากนี้ยังรวมถึง: 1. การขาดความเชื่อมโยงกับอาหารการกิน (The Disconnect from Food) ประเด็นนี้ส่งผลกระทบลึกซึ้งกว่าแค่การไม่รู้ว่าอาหารมาจากไหน แต่เป็นการสร้างความเข้าใจผิดต่อระบบอาหารทั้งหมด เราลองมานึกภาพไปพร้อมๆกันค่ะ… ในโลกทัศน์ของเด็กที่ขาดธรรมชาติ เด็กกลุ่มนี้จะเห็นว่า “แครอท” ไม่ได้มาจากดินที่มีไส้เดือนพรวนอยู่ แต่มัน “เกิด” ขึ้นในถุงพลาสติกใสบนชั้นวางที่มีแสงไฟจากหลอดไฟในซูเปอร์มาร์เก็ต “เนื้อไก่” ไม่เคยมีชีวิต…
